Van ophouden weten.
Op 26 juni 2016 bestaat Van Die Mensen Die vijf jaar! De oogst van die periode: meer dan duizend tweets en Facebook-posts, een 80 pagina's tellend boekje, 19 video's en meer dan 12.500 volgers (4.000 op Twitter, ruim het dubbele op Facebook) die elke werkdag een verse, herkenbare ergernis op hun bord kregen... en ons trakteerden op hun eigen portie gedeelde smart en klein leed.
Het hebben over push- én pull-factoren.
Zo'n vijfjarig bestaan is meteen een mooi slot-moment. Het Van Die Mensen Die-team stopt. Over de oorzaken kunnen we lang uitweiden, maar kortweg komt het hier op neer: we hebben het allemaal "druk, druk, druk" met andere projecten, en daarnaast stellen we vast dat het ons steeds zwaarder valt om origineel te blijven.
We hebben altijd gezegd te willen stoppen voordat we écht in herhaling vallen, of met té vergezochte Van Die Mensen Die'tjes op de proppen komen. En hoewel sommige volgers zullen zeggen dat we daarvoor al te laat zijn, denken wij dat het net op tijd is.
Stoppen, maar niet stóppen stoppen.
Helemaal ophouden doen we niet. We blijven namelijk ergernissen plaatsen, alleen zullen dit 'klassiekers' zijn: het beste van de afgelopen vijf jaar. En die zullen voor veel mensen nog nieuw zijn ook, aangezien deze Van Die Mensen Die'tjes veelal stammen uit de periode dat we een fractie van ons huidige aantal volgers hadden.
Bovendien: als we iets nieuws tegenkomen dat ons mateloos irriteert, dat wat ons betreft aangekaart móét worden, dan sneaken we die ergernis er gewoon tussen. Dus als je, zelfs als fan van het eerste uur, ineens denkt: "Hé, die kende ik nog niet!", dan kan dat kloppen.
Zelf ook mensen zijn.
Rest ons nog iedereen te bedanken die ons in de afgelopen vijf jaar heeft gevolgd, gesteund en z'n ergernissen heeft ingestuurd. Het is typisch zo'n cliché dat Van Die Mensen Die al die jaren heeft aangepakt, maar: zonder jullie hadden we het nooit zo lang volgehouden.
We sluiten graag af met een boodschap die we vaker hebben benadrukt: wat Van Die Mensen Die zo succesvol maakt is de herkenning bij anderen, maar ook bij de volgers zelf. Iedereen is wel eens een Van Die Mensen Die-mens. Wijzelf ook, en we kunnen na vijf jaar eindelijk toegeven wélke.
Met menselijke groet,
Gerthein (die zijn horloge altijd expres vijf minuten vooruit laat lopen.)
Jos (die zich lange tijd niet besefte dat niet alle werkwoorden wederkerend zijn.)
Eric (die in de bioscoop na elke trailer hardop aangeeft of hij wel of niet naar die film zal gaan.)
Arjen (die jarenlang blanco stemde.)